Web Developer ( The Repair )

Last friday... I encountered a very big problem... hehehe...( big prob nga ba? )... My computer crashed.. as in.. sige na lang boot.. sige na lang restart.. huhuhu... don't tell me i going to format my pc?...oh no... My files.. my files.. my files... huhuhu...

To save my files i decided to repair it... but sadly i dont know how to repair....( first time kong mag repair)... Naku... ang mga files ko... pero di pa rin ako nag give up... I try to contact my friends, and my boyfriend... kaya lang ala lod yun.. huhu.. Then suddenly my cellphone beeps... Yes!.. sa mga tinxt ko eh may sumagot... hahayzzzz...heheheh... Sabi nya i un plug ko muna..mga 5 mins then i- on balik... Okies... ginawa ko agad... After 5 mins... excited na ako i on ang pc... 1...2...3.. click.... toinxss... ganun pa rin... huhu.. my files.. my files.. huhuhu... i txted uli my friend.. then sabi nya tanggalin ko daw ung RAM then ibalik ulit... Okies.. syempre ginawa ko...u know na... my files.. my files....Instant technician agad ako nung araw na un... ayan malinis na ang RAM.. Magkahalong kaba at excitement ang aking nadarama...my files...then i turn on my pc... tadaaannnn...... toinxssss.... ganun parin... huhuhu...Magkahalong inis at dismaya ang aking na feel... Feeling ko eh kasing pangit ng araw ko ang panahon that day... huhu... sa sobrang depress and pressure, di ko na napigilang umiyak... as in.. nag cry out loud talaga ako... my files... my files...huhuhu

Tapos dumating yung mga friends ko sa office para tulungan ako...(buti na lang wala si boss).. but sadly biglang nag brown out... OMG...my files.. Wala na kaming nagawa kundi umuwi... umuwi ako ng luhaan at talunan...huhuhu.. my files.... Very sad talaga ako nun.. inis na inis talaga ako sa sarili ko nun... kung gaano ka kasama ang panahon... ganun din ung nararamdaman ko... Comp E grad kasi ako.. tapos ung ganung simpleng bagay eh di ko magawa... Buti na lang nandyan si Daddy to comfort me..(my boyfriend)....

Lumipas ang Sabado at Linggo... inisip ko pa rin ang pag save sa aking mga files... hahayzz...
Lunes nang umaga kasing ganda ng sikat ng araw ang mood ko... pro medyo kabado pa rin kasi nga baka yun na rin ang oras para magpaalam sa aking files...my files... This is my last resort... if di na nako marepair,... goodbye my files...huhu... Sabi nila my repair option din daw kapag sinet up mo... un sabi ng bf ko.. pro this time wala...wala...wala.. wala akong nakita na repair...This is the end...huhuhu... sabi ko sa sarili ko na mag manual repair na lang ako.. kya lang di ako marunong... Tinanong ko ung ka-workmate ko if marunong cya mag manual repair... sabi naman nya oo.. kaya nagpaturo ako sa kanya... Ola.... taadaaaan.. na repair siya...hehehe.. i save all my files...yahooo...

Bakit kasi nag absent ako nang nag discuss kami about dito..hehehhee....

I'm so happy na nakalearn ako ng bagong lesson... "Hindi masamang magtanong".. hindi porket nagtatanong ka eh di mo alam diba?.. I think your interested about it kaya nagtatanong ka... Na save ko na ang mga files ko,.. meron pa akong nakuhang bagong knowledge...hehehhe

I want to thank to the following person na nag help sa akin:

• Jaime - my boyfriend.. the one who comforts me...
• Kabonds - txt center agent...technical support... the one who replied me..friend of mine
  
• Dugo - Assistant ni Kabonds.. friend of mine
• Reyven - Workmate... nagturo sa kin ng manual repair...
• Spencer - workmate.. ang nagtangkang mag repair sa pc ko... kaya lang di kinaya ng powers nya...
  

The Present... A review

Do you know Dr. Johnny Spencer?... Yah.. He is the author of the best seller book entitled "Who moved my cheese?"... but sadly i dont have that book pa...hehehe..(wala kasi mahiraman..).. But i already read his another book entitled "The Present"...(diba tittle palang eh mahiwaga na)... When you see the cover page of this book you see a gift box...(The Present nga kya gift box)...When I started reading it, I can't wait to finish the story because im so excited to know what is the present... same of what the boy felt in the story...He was so excited to know what the present is....

When i'm reading this book, I realized a lot of things... It helps me emotionally and psychologically... hehehhee....and there's one thing I want to say..... If you find the present you will be happy forever....hehehehehhe.... Try to read this book, Im sure changes happen in your life...

A B N K K B S N P L A KO... A review

A B N K K B S N P L A KO is a book written by Bob Ong... It is a tagalog book that describe his past life...(from elementary up to present)... Actually I can relate on the book because we almost have the same experience in elementary and high school... hahahaha... I remember when I was grade one.. we are given a free merienda which is sopas.... so that we will come back to school... (libre merienda kasi kaya babalik sa skwela)..hehehe.. When i was high school, i do some cutting classes to watch Ghost Fighter.. hahaha (stupid girl)... I remember all my stupidness in elementary and high school years... hahaha... I remember also my pain, 1st crush, 1st love, 1st embarassment... hahahaha...my 1st kilig moment... hayzzz...

You know what when i finished reading the book.. I realize something... That I'm getting older na... hahayzzz... matanda na ako... I keep recalling the past... Tapos sabi ko sa sarili ko "ang dami ko nang dapat i recall talagang tumatanda na ako"...

This book is very nice, it helps you recall every thing... it also helps you to relax... and makes you smile... yah really... Just try to read this book... :)

Web Developer

Heheheh.. nice pix noh... kuha ko sa aming office with my co- web developers as my background... hehehe (don't get mad ha...).. yung nasa harapan ko.. yun ung beloved PC ko... hehehe...

I'm working in Xsolus Philippines Inc.. located in Tagbilaran City Bohol. I'm working as a web developer there.. 2 months pa ako nagtratrabaho dito... Our duty is to create a web site..(depende sa gusto ng client)... Almost everyday you do programming and designing... Of course chatting also.. heheheh... We are 5 employees here in Sulos.. and i am the only girl here.. But although im the only girl i got one of my best pal here.. His name is Melvin... Actually he's my college classmate..hehehe... He is very talented (daw!) ... He's a good programmer.. madaling mu pick up... medyo harsh lang kung minsan..(gaano kadalas ang minsan)... Sabay kami na empolyed here in Sulos.. but sadly he's going to leave us here in Solus because he was employed as an instructor in our beloved school CVSCAFT-TCC..Hahayzz.. mababawasan na naman kami.. Another desk will be empty..I'm so sad...Mawawalan na ako ng kakulitan.. hahayzz.. I'm alone again..hehehe.. Hope that Melvin will be happy in his new profession.. Someday some one will replace Melvin here in Solus.. Sana kasing kulit din niya..

Signos ng pagiging Batang Yagit

1. Di maliligo hanggat di ipaaalala ni mama na maligo.
2. Maraming mga species ang nakatira sa ulo nya..
3. Di gumagamit ng panyo kapag may sipon.. sa halip braso ang ginagamit...
4. Nangingitim sa dami ng libag.
5. Amoy pawis ang buhok..
6. Maraming lastiko sa braso..
7. Di gumagamit ng tsinelas sa paglalaro..
8. Nanghuhuli ng isda sa kanal gamit ang kamay..
9. Mahilig manghalukay ng lupa..
10. Lagi sumasakit ang kamay ni nanay sa paglalaba ng maruming damit..

Kung ganyan ka nung bata ka... 100% sure ako na minsan na miyembro ka ng Batang Yagit

Bohonila gurl

Hi sa mga nakakabasa nito, at hello naman sa hindi pa... Ako nga pala ay isang laking Maynila pero naging propesyonal sa Bohol... (professional bah?).. Ha?.. Pano nangyari un?.... Ganito kasi yun... Sa Manila ako ipinanganak at lumaki... 17 yrs, 8 months, and 12 days ako nag stay sa Manila... Sa Manila nako natutong bumasa at sumulat... at Manila culture na ang alam ko... mula sa paniniwala, araw at oras ng pag swela, pagkain, paglalaro, sa isip, sa salita, at sa gawa... true blood manilenyan ako... Sanay ako sa half day na swela, maraming sasakyan, maiingay na kapitbahay lalo na pag gabi, malalaking mall, at live na action movies sa amin..Nasanay na din ako sa beach na kusang dumarating sa bahay namin tuwing umuulan... Sa Manila ko na rin nakilala ang mga friends ko... "mga true friends" (pro may ilan ding hindi).. Isang araw sa pagreretiro ni papa kylangan nyang pumunta ng Bohol pra makapagpahinga ng maayos.. Syempre kylangan ni papa ng makakasama...Since magka college ako nung panahon na un kya ako ung isinama ni papa. Magkahalong saya at lungkot ang na feel ko.. masaya kasi makakapagaral ako.. at malungkot kasi iiwan ko ung mga nakagisnan ko... Bago kami umalis ni papa todo pamamaalam ako sa mga friends kong totoo at hindi...

Pagdating namin sa Bohol... di ko alam kung pano ko kakausapin ung mga tao...although nakakaintindi sila ng tagalog... Tumatawa kasi sila kapag nagtatagalog ako.. di ko alam kng sino ang may diperensya ako ba? o sila?.. Tapos nag enroll ako sa isang kilalang school sa Bohol..(Sabi nila mga matatalino lang daw ang nakakapasok dun)... and luckily nakapass ako sa entrance exam nila.. hahayzzz.. 5 yrs din akong nagbpabalikbalik don sa school na yun...nakameet ako new friends at dito ko rin na meet ung lalabs ko....5 yrs na rin nagtitis ang mga instructor sa akin...5 yrs na rin akong na ro wrong grammar sa pagbibisaya...hahaha....

Ngaun graduate na ako sa kursong bachelor of science in computer engineering at nagtratrabaho bilang isang web developer sa isang canadian firm na nsa Bohol...hehehehe